این انقلاب بی نام خمینی(ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.

                         مقام معظم رهبری

بیشتر از پنجاه سال پیش مردی از قبیله ی طهارت، ندای یکتاپرستیِ ابراهیمی خویش را لبیک می گوید. همه چیز را از خدا می داند. جز خدا نمی بیند.. جز خدا نمی گوید.جز خدا نمی شنود و نمی بوید. هر جمله ای که از او بشنوی محال است ردپای خدا را در آن نبینی.

روح الله، آیت اللهی بود که امام شد تا سکاندار انقلابی برای خدا شود و آن حسِ غیراز خدا گریزی اش نتوانست ظلم و استکبار طاغوت را بپذیرد.چرا که در یک دل دو عشق جای نمی گیرد. حال آنکه تنها عشق خمینی خدا بود و بس. انقلاب کرد و برآشفت بر طاغوت زمان و زمانها. مگر می شود انقلابی که نورش از منبع لایزال الهی ست، خاموش گردد و پیروز نگردد؟!! پیروز هم شد و این پیروزی مانند خونی جوشان در رگهای عالم جریان پیدا کرد. خونی که گلبولهای قرمزش از مولکولهای انقلاب تشکیل شده بود. چنین خونی لختگی که ندارد، رویش چندبرابری نیز دارد.جوشش و بیداری دارد. چنین خونی کالبدهای بی جان و سرد تاریخ را زنده کرد و جان بخشید.

امروز استکبار نه فقط باید از انقلاب ایران بترسد، بلکه باید از انقلابی که در سرتاسر جهان به جوشش در آمده است، بترسد. این انقلاب دیگر فقط در رگهای ایرانی نیست، بلکه در رگ مستضعفین جهان از آسیا، آفریقا، اروپا و حتی خود آمریکا به جریان درآمده است.

وقتی در مهد ظلم و استکبار، برای کشتن یک سیاهپوست بی دفاع، پرچم خودشان را به آتش کشیده اند و در خیابانها یه اعتراض درآمده اند، چه می تواند باشد غیر از برداشتن الگویی که در جهان نتیجه اش به آزادی انجامیده و از زیر یوغ ظلم رهایی یافته است؟!

چه می تواند باشد غیر از اینکه انقلاب امام خمینی(ره) بی شک در همه ی عالم صادر شده است. و در نهایت چه می تواند باشد غیر از اینکه دعای مردمی مظلوم و زجرکشیده به استجابت نزدیک شده است که می گفتند:

خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما!