سر و صدای بازی کردنشان مدهوش کننده هست. انگار هر پنج دقیقه یک کپسول ژلوفن با آب خنک مصرف می کنید. نمایش که بازی می کنند، عجیب محو نقش می شوند. آنقدر غرق شخصیت نمایش می شوند که تا چند روز تو اجازه نداری اسم واقعی خودشان را صدا بزنی؛ باید فقط به آن شخصیت نمایش بشناسی اش. بزرگترین بازیگران سینماهای دنیا هم به گرد پایشان نمی رسند.گاهی میان بازی و نمایش نیاز به همفکری و مشورت با مادر یا پدر پیش می آید که باز هم غرورشان اجازه نمی دهد بابا و مادر صدا بزنند. در همان حس نقش مارا آقا و خانم صدا می زنند؛ راهنماییشان را می گیرند و برای ادامه بازی می روند.

گاهی یک نقش کوچک هم به ما می دهند. و ما که کودک درونمان با این بازی شیرینشان بیدار شده، از خدا خواسته، قبول می کنیم و قاطی بازی می شویم.اعتراف می کنم، گاهی کارهایم را زودتر انجام می دهم تا من هم بر سر صحنه برسم و بتوانم نقشی را بگیرم.

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در هم نشینی با کودکان، خود را همسان آنان می پنداشت و با آنها سرگرم بازی می شد و به دیگران نیز سفارش می کرد: مَن کانَ عندَهُ صَبیٌّ فَلیَتَصابَّ لَهُ ، کسی که نزد او کودکی است، باید کودکانه رفتار کند.

خیلی به اصطلاح خودش رو می گرفت. از در خونه که بیرون می رفت، سلام و علیکش همیشه خشک و رسمی بود. توی جمع خانوادگی اصلا با مردهای فامیل گرم نبود. بقیه یک دل سیر فوتبال می زدن. اما او یه گوشه می نشست و به چیزی خودش را مشغول می کرد. گاهی اوقات هم به کناره زمین می آمدو بازی را تماشا می کرد.معلوم بود دوست دارد بازی کند، اما غرورش اجازه نمی دهد. خرید که می رفت، هیچ چیزی را سوایی نمی خرید. فقط به فروشنده می گفت فلان مقدار میوه یا تره بار می خواد و کارت می کشید و روانه ی خانه می شد.استاد دانشگاه، دکترای … ، دوتا مدرک کارشناسی و استاد زبان بود. فکر می کرد هر کسی که این مدارک را دارد یا اصولا تحصیلات دانشگاهی داشته باشد، دیگه نباید با بقیه بجوشد یا نباید بادمجان، گوجه سوا کند.

البته این درد، درد مشترک خیلی از ماهاست. یاد نگرفتیم که غرور و شخصیتمان را صرف این کنیم که به طرف گناه و عصیان نرویم و نافرمانی خدا رو نکنیم. یاد نگرفتیم کسی که چهارتا کتاب خونده و باسواد هست دیگه نباید دروغ بگه، غیبت کنه. نباید مغرور و خودبین و خودخواه باشه. یاد نگرفتیم خاکی تر از اونی باشیم که این چهارتا کتاب رو نخونده.فکر می کنیم اونکه کتاب نخونده باید کوچه بازاری باشه و بی شیله پیله، با همه بجوشه، بخنده، گپ داشته باشه، اما من نه! من نباید به این کارها دست بزنم. آخه در شأن و شخصیت من که تحصیل کرده هستم نیست.

نه خیر آدم! شأن شما بعد از تحصیلات این است که خودت و خدایت را بیشتر شناخته باشی و گناه نکنی.شأن شما این است که زبان بقیه را بفهمی و درک کنی و در کار خیر و خوبیها السابقون باشی.

عاشق لحظه هایی هستم که چشمم اینور آنور دودو می کند.عاشق لحظه هایی هستم که گوشم تیز می شود ببینم چه کسی در مورد من چه می گوید. عاشق لحظه هایی هستم که خودم را می کشم، خستگی می دهم، خواری می دهم تا بقیه از من خوششان بیاید و به به و چه چه کنند، عاشق لحظه ای هستم که از بین چند نفر من می پرم وسط تا به پیرزن سبد به دست کمک کنم تا آفرین و احسنت بقیه را ببینم. امّاااااا،…

هیییچ جوابی که نمی شنوم، هیچ تعریف و تمجیدی که نمی بینم، هیچ فکر مثبتی که به ذهن کسی خطور نمی کند، هیچ دستی که برایم کف نمی زند، هیچ، برعکس بی محلی، بی توجهی، گاهی هم کاااملا عادلانه، خون دل خوردن، نیش زدن، کوچک کردن می بینم.

آاای حال میدهد! آی این حالم حال میدهد.عاشق این حال هستم.عاااشق قهر کردن و تو دهنی خوردن نفسم هستم.

آنوقت هست که یک نفس عمیق پاااک و خالصانه از ته قلبم می کشم.

قسمت دوم این حدیث را دوست دارم، چرا که گویای آن حال کذایی من است:

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کس به خدا وابسته باشد، خداوند همه ی کارهای او را کفایت می کند و از جایی که فکرش را نمی کند روزی اش را می رساند و هر کس به دنیا وابسته گردد، خداوند او را به دنیا وامی گذارد.

با یک بازی بامزه و هیجان انگیز موافقید؟

شروع می کنیم …

من از شما هر سؤالی پرسیدم شما باید سریع برعکس جواب بدید؛

- شما مدرسه را دوست دارید؟

- صبحانه خورش قیمه می خورید؟

- شبها با خانواده تلویزیون می بینید؟

حالا یک شکل دیگر:

وقتی من گفتم «بشین» شما باید برعکسش بلند بشید؛ وقتی هم گفتم«پاشو» شما برعکسش بشینید.

یا اینکه گاهی به جای اینکه با دست راست مسواک بزنید، با دست چپ بزنید.

یا همزمان که مسواک می زنید، از صد، پنج تا پنج تا بشمارید پایین بیایید.

همه ی این بازیها را می توانید با فرزند دلبندتان انجام بدهید.

نکات مثبت این بازی:

۱- تمرین برای داشتن تقوا بدون اینکه فرزندتان متوجه شود و اذیت شود.

۲- یک بازی و سرگرمی جالب و بدون نیاز به امکانات.

۳- تقویت هوش و حافظه کودکان و حتی بزرگترها.

۴- آمادگی ذهنی برای پذیرش سختیهای زندگی

۵- بالا رفتن اعتماد به نفس در زندگی.

همه ی این بازیها را می توان با کودک انجام داد بدون اینکه فرزند متوجه هدف و منظور ما باشد، در عین حال کودک از انجام آنها لذت می برد.

نکته طلایی: ماه مبارک رمضان خود یک تمرین تقوا هست. چیزی را دوست داریم بخوریم اما نمی خوریم؛ چیزی را می توانیم نگاه کنیم اما نگاه نمی کنیم، نمی نوشیم، غیبت نمی کنیم،… .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نوه هاش براش از چشماش عزیزتر بودن. جمعه ای همه رو دعوت کرده بود. یکی هفت ساله، یکی پنج ساله، دوتا هم شش ساله.

دوتا شش ساله ها که دوقولو بودن، هممش مشغول خوردن بودن.انگاری همیشه ی خدا تو مسابقه ی خوردن بودن و در حال سبقت گرفتن از همدیگه. حالا کاش خوردن چیزای خوب و مفید بود. چیپس، پفک، آب نبات، شکلات،… صبحانه، ناهار و شام این دوتا وروجک شده بود.

چهارتاشون رو صدا زد.دایره وار نشوندشون جلوی خودش. یکی یه دونه بشقاب جلوی هر کدومشون گذاشت.

دوقلوها که دستای کوچیکشون از گرفتن بسته های پفک خسته شده بود، فورا پفکها رو توی بشقاب خالی کردن و دوباره مشغول خوردن شدن. بشقابا کوچیک بودن. اندازه ی خودشون که کوچیک بودن. برای همین هم کل بشقاب دوقولوها از پفک پر شده بود.

مادربزرگ همین طور که داشت نگاهشون می کرد، از توی صندوقچه ی کنار دستش برای هر کدوم از بچه ها یه مشت پر از آجیل خوشمزه توی بشقابشون ریخت. چه آجیلایی!! کیشمیش، نخودچی، انجیر، پسته و بادام. اما بشقاب دوقولوها جا نداشت. مادربزرگ مجبور شد برای هرکدومشون فقط چند تا دونه نخودچی کیشمیش بذاره.

دوقولوها که تا الان داشتند فقط نگاه می کردن و بشقاب بقیه رو پر از آجیلای خوشمزه مادربزرگ دیدن، یهو زدن زیر گریه. اشکهاشون تندتند از بین اون همه پودر پفک و تنقلات روی صورتشون خط می انداخت و پایین می ریخت.

مادربزرگ که مثل همیشه دلسوزی می کرد، فورا دست به کار شد. گفت اگه میخواید آجیل بیشتری بهتون برسه، زود برید و بشقابتون رو از این چیزای به درد نخور خالی کنید تا براتون آجیل خوشمزه بریزم.

کاشکی ما هم بتونیم خیلی راحت بشقابای دلمون رو از گناه و زشتیها و سیاهیها پاک کنیم تا توی این مهمانی خدا، بتونیم قشنگیها و سفیدیهایی مثل عاقبت بخیری، سلامتی، صداقت، پاکی روح، هدایت و سعادت رو جمع کنیم و خداوند دلهامون رو پر از یاد خودش کنه.

یه آجیل خوششمزه و پرمغز به تمام معنا

 

به قلم دی